مسلما هیچ کسی به مهربونی و بخشندگی خدا نیست. خدا مهربون ترین و بخشنده ترین فردی محسوب می شه که میتونه وجود داشته باشه! اون خدایی که چپ راست به ما نعمت بی منت میده، خوبی و خوشی میده و... نشانه های مهربونیشه. و از طرفی اینکه گناهان ما رو می بخشه، اینم از بخشنده بودنش!
از طرفی، خود خدا گفته که ممکنه همه کوتاهی های ما بنده هاش در برابر خودش رو ببخشه، از ریز گرفته تا درشت! هر کوتاهی که از وظایفمون در برابر خدا کردیم، قابل بخشش توسط خدا هست. چون این مسایل مربوط به خود خداست، و خدا هم که بینهایت مهربون و بخشنده، اصلا دلش میخواد ببخشه! مال خودشه، چهار دیواری اختیاری!!! دلش بخواد می بخشه بدون منت...
اما... اما بازم خود خدا گفته، محاله که از حق بنده هاش کوتاه بیاد! اولین عاشقی که وجود داشت، خدا بود که به بنده هاش عشق می ورزید و همه بنده هاشو دوست داره، خوب و بدشون رو از یک کنار. و به واسطه همین دوست داشتنه، که از حق بنده هاش کوتاه نمیاد! ما آدما باید حواسمون باشه، مبادا حق بنده ای رو خورده باشیم و اون فرد حقی بر گردنمون داشته باشه. چرا که تا زمانی که اون فردی که حقشو به نحوی خوردیم راضی نشه، خدا هم هرگز و هیچ وقت از ما نمی گذره. اون وقت ما طرفیم با خدا!
اینجا یه آکولاد باز میشه، برای آدمای مهربون و خوب! شاید کم باشن، اما هستن هنوز. شاید بشناسیمشون. این آدما، به خاطر مهربونیشون، به خاطر خوب بودنشون، به خاطر تمام خصوصیات خوبی که دارن، انگار جنبه ای از اخلاق و ذات خدایی رو در وجودشون دارن! دقیقا خصوصیتی رو دارن، که خدا داره. خدا چی داشت؟ نهایت مهربونی! این آدما چی دارن، مهربونی، یه ویژگی از ذات خدا! خوش به حال این آدمای مهربون، که تونستن اخلاقی خدایی داشته باشن...
اما همین آدمای مهربون، به علت ذات خوبشون، به علت اینکه مدام خوبی می رسونن به بقیه، به خاطر اینکه آزارشون حتی به یک مورچه هم نمی رسه، به شدت شکننده هستن در برابر بدی ها! این آدما فرسنگها فاصله دارن از بدیها، اما با کوچکترین بدی که بهشون میشه، ساده می شکنن! ساده! راحت دلشون میشکنه! راحت قلب مهربونشون آزرده میشه! خیلی راحت... .
شرم داره، خیلی شرم داره که همچین افرادی رو که مثل خدا مهربون هستن، آزار بدیم. اما متاسفانه کم نیستن افرادی که بدی می کنن به این موجودات مهربون. به علت خوب بودن این افراد، به علت قدرت جذبی که دارن، آدمای فرصت طلب و مزاحم رو هم جذب می کنن، و اون آدمای پلید آزار میرسونن به این موجودات مهربون، می شکنن قلبشون رو، می شکنن دلشون رو، آزارشون میدن، و... .
همه اینها رو گفتم، که بگم باید بترسیم، بترسیم از اینکه موجودی رو که مهربونه، خوبه، فقط نیکی و خوبی میرسونه به بقیه، آزار بدیم، بشکنیمشون! راحت میشه این کارو کرد، راحت میشه فرصت طلبی کرد از خوبیشون، از مظلومیتشون! این موجودات مهربون به شدت مظلوم هستن. بترسیم از اینکه این موجودات که اخلاق و ذاتی خدایی دارن، بشکنیم! بترسیم که اون وقت، باید حسابی تاوان بدیم پیش خدا! لازم به گفتن نیست، که این آدمای مهربون، به خاطر اینکه خیلی شبیه خدا هستن، به شدت هم نزد خدا محبوبن! خدا خیلی دوسشون داره. و اونوقت، حساب کارمون با خداست! و در این موارده که خدا هرگز نمی بخشه، بلکه تا قرون آخر، حق بنده مهربونشو از آدمای ظالم می گیره!!! بترسیم...
