اهالي يك شهر كوچك در برزيل براي اولين بار يك فيلم سينمايي ديدند؛ اونم در ورزشگاه شهرشون؛ چون اين شهر 5هزار نفري اصلاً سالن سينما ندارد ولي ورزشگاه دارد. خلاصه حدود نصف جمعيت شهر يعني 2 هزار نفر دريك شب تابستاني گرم به ورزشگاه رفتند و فيلم رو ديدند.
لابد چون آشنايي با فضاي سينما نداشتند وسط فيلم موج مكزيكي مي رفتند و اولش هم تا اسم بازيگرها را مي ديدند، نعره مي زدند: شيره!
با توجه به اون اوضاع ، به احتمال زياد تماشاچي هاي فيلم وسط كار از اين جور شعارها مي دادند:
*كارگردان حيا كن/نيمكتو زود رها كن
*اسكار دقت كن
*واي! واي! واي! اي بتمن! حمله! حمله
*نه بالوود، نه هالوود/ فقط فيلماي مسعود (ده نمكي)
*بيييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييب (بوق سانسور)
*پول ما رو پس بدين! زود باشين! زود باشين!
*اسپيلبرگ يادت باشه/ آق فرج(سلحشور) سرورته
* اين فيلم نبود، دسته هونگ بود
*اسكار نمي ديم بهشون/ آفتابه ميديم بهشون
*ما كه رفتيم خونمون/ بازيگر، تنها بمون
